بعد از مدرسه مدّتی استراحت کنید .
بعد از مدرسه و انجام کارهای شخصی مدّتی استراحت کنید و بعد از استراحت حتماً تکالیف خود را انجام دهید .
برای انجام دادن تکالیف ، ساعت مشخصی را انتخاب کنید .
برای انجام دادن این کار با پدر یا مادر خود مشورت کنید و هر روز سر همان ساعت کارتان را شروع کنید .
باید محلّ مناسبی برای انجام تکالیف و مطالعه داشته باشید .
تا حدّ امکان از تلویزیون و سر و صدا دور باشید و در نور کافی مطالعه کنید .
از درسی که سخت تر است شروع کنید .
چون در شروع مطالعه و کار، انرژی بیشتری دارید و با تمام کردن سخت ترین درس احساس بهتری خواهید داشت .
هر 30 یا 40 دقیقه یک بار زنگ تفریح کوتاهی داشته باشید .
در این زمان مطالعه و انجام تکالیف را رها کنید ، در اتاق راه بروید ، یا کمی عصرانه بخورید .
از بزرگ ترها کمک بگیرید .
اگر مطلبی را متوجّه نشدید حتماً این کار را انجام دهید ولی از کسی نخواهید تکالیف شما را انجام دهد .
زمان کافی داشته باشید .
اگر امتحان دارید و یا باید به معلّم خود درسی را پاسخ دهید از روزی که این تکالیف را به شما دادند کار خود را شروع کنید و کم کم پیش بروید و تمام کارها را برای یک شب نگذارید .
تمام سعی خود را بکنید .
تکالیفتان را با عجله انجام ندهید تا دقّت شما کم نشود . پاسخ سؤال ها را هم 2 بار بخوانید .
همیشه تکالیف را به معلّمتان تحویل دهید .
حتّی اگر کامل نبود ، چون تکلیف ناقص بهتر از هیچ است .
با معلّمتان مشورت کنید .
سعی کنید برای اینکه تدریس خوبی داشته باشید، ابتدا محتوای کتاب درسی را با دقت مطالعه و بررسی کنید.... نکات کلیدی آموزشی و مطالب طلایی درسی و یا مهارتهای قابل تمرین را از روی متن استخراج کرده و روی کاغذی بنویسید. (گاهی برخی از دروس دارای بار عاطفی و روانی هستند پس برای نکات انگیزشی هم مطالب مهم را بنویسید).
به این ترتیب شما 3 حیطه یادگیری دانش(شناختی) ، مهارت ( روانی –حرکتی) و نگرش ( عاطفی) را کشف کرده اید نیمی از طراحی آموزشی را انجام داده اید
با خود کمی فکر کنید : چگونه و با چه روشی این مطالب را می توان یاد داد که کمترین زمان و بیشترین تاثیر را داشته باشد بطوری که کلاس شاد و فعال هم داشت. برنامه ریزی کنید؛ به چه مقدار زمان ، چگونه فضایی ( کلاس و چیدمان صندلی) و چه امکاناتی آموزشی نیاز دارید ؟ روی تکه کاغذی بنویسید.
نکات طلایی و مهم درسی ( اهداف جزیی) را با دقت بررسی کنید ؛ آیا با مطالب جلسه قبل و یا حتی مطالب آموخته شده در سنوات قبل ارتباط مستقیم دارد؟ یعنی ادامه مطالب قبلی است در اینجا باید برای آمادگی ذهنی چند سوال یا پرسش کلاسی از مطالب قبلاً دانسته ، پرسید که به آن ارزشیابی ورودی می گویند.
اگر مطالب بکر و نو است ، فراگیرهیچ آمادگی ذهنی قبلی ندارند باید با مثال های ملموس ، کاربرد مطالب فوق در زندگی روز مره ، ایجاد چالش ویا ایجاد انگیزه بوسیله داستان و یا ... ذهن فراگیر را آماده پذیرش مطالب درسی نمایید.
برای نکات کلیدی چند سوال طراحی کنید که اگر فراگیران جواب دادند ، متوجه شویم درس را یاد گرفته اند به این نمونه سوالات می گویندارزشیابی پایانی( تکمیلی) که حتماً با اهداف جزیی باید هماهنگ باشند. در این مرحله شما اهداف رفتاری تدریس خود را طراحی کرده و آموزش را به یاددهی تبدیل کرده اید.
اگر تعدادی از این سوالات را کوچکتر و ساده تر کنیم و هنگام درس دادن از گروه ها و یا فراگیران بپرسیم می شود ارزشیابی تکوینی . این ارزشیابی می تواند بصورت نمره و یا کلمات توصیفی و حتی کارت جایزه تقدیر گردد. اگر همگی سوالات را جواب دادند می توانیم گام بعدی تدریس را به اجرا در آورید و اگر نتوانستند جواب دهند چند کار می توان انجام داد : 1- با روشی دیگر یک گام به عقب برگردید و رفع نقص کنید و تدریس مجدد انجام دهید 2- گروه بندی کنید یک گروه به گروه دیگر مطالب را با روش تفحص گروهی ، تدریس اعضای تیم ، تدریس همسالان و یا ... تکرار و تمرین کنند. 3- درس را متوقف کرده برای ریشه یابی مطالب را از خیلی قبل تر دوره کنید و یا تدریس را به زمان و مکانی دیگر موکل کنید . 4- ....
گام های تدریس را با حوصله بردارید حتما گروه ها را کنترل کنید هر چند وقت دقایقی را در گروه ها بنشینید و با ایشان مشورت و مباحثه کنید . به چهره فراگیران نگاه کنید و با آنها در مورد مطالب درسی صحبت کنید و زمان محاسبه و تفکر به آنها بدهید . سعی کنیم مطالب درسی را کم کم و بصورت جرعه جرعه ارائه دهید و بین هر مبحث یک ارزشیابی تکوینی داشته باشید. بصورت گروهی بپرسید و به فراگیران فرصت بحث و مشورت بدهید .
در پایان برای کنترل اینکه آیا اهداف و حیطه ها به تحقق رسیده اند یک تکلیف خلاقانه که سطح دشواری آن از اهداف درس بالاتر است ، ارائه دهید. این تکالیف می توانند بصورت حل مسئله و یا تحقیق و یا راه حل ابتکاری باشد، گاهی دیدن این تکالیف و ارائه پاسخ آنها توسط فراگیران در کلاس میتواند گام اول تدریس و یا ایجاد انگیزه جلسه آینده باشد.
1-تکلیف درسی هم باید در برنامه زندگی فرزندتان جایی داشته باشد.
•شما نباید این نکته را به عهده فرزندتان بگذارید که تصمیم بگیرد چه موقع از شب تکالیف درسی خود را انجام دهد. بچه ها قادر نیستند در ساعات آخر شب تکالیف درسی خود را به طور موثر انجام دهند و نباید به تکالیف درسی به آن صورت نگاه کند که می توان آن را بعد از انجام بقیه کارها تمام کرد.
•ساعت مورد توافق زیاد مهم نیست. مهم آن است که شما و فرزندانتان بدانید هر روز در چه ساعتی باید تکالیف انجام شود.
•شما می توانید از قبل با فرزندتان در مورد زمان انجام تکالیف درسی توافق کنید. در این زمان باید کلیه ی فعالیت های دیگر کنار گذاشته شود و بهتر است یکی از والدین در آن زمان خانه باشد.
•هدف از زمان معین برای انجام تکلیف درسی آن است که به بچه ها یاد داده شود که "سریع انجام دادن تکالیف " یا " به فراموشی سپردن آن" فایده ای ندارد و هیچ وقت بیشتری را در اختیار آن ها قرار نمی دهد.
•برای بچه های تا سوم ابتدایی ، مسئولیت با شماست که زمان انجام تکالیف روزانه را تعیین کنید و برنامه را با آن ها مرور کنید تا بدانند منظور از برنامه چیست.
•برای فرزندان کلاس چهارم تا اول راهنمایی بهتر است از آن ها بخواهید ساعات انجام تکالیف درسی را خودشان تعیین کنند و شما آن را کنترل کنید.
2-برای دانش آموزان کلاس دوم راهنمایی تا آخر دبیرستان، این دیگر مسئولیت خودشان است.
•برنامه روزانه را در محل قابل دیدن نصب کنید.
•بهتر است زمان انجام تکلیف درسی روزانه همه فرزندانتان همزمان باشد.
3- بچه ها باید تکالیف درسی را خودشان انجام دهند.
•انجام چنین کاری در ظرف یک شب امکان پذیر نیست. کار مستقل انجام دادن مهارتی است که باید از زمانی که فرزندتان اولین تکالیف درسی را دریافت می کند ، پرورش داده شود. به همین دلیل آغاز صحیح آن بسیار مهم است.
4- از فرایند دلگرمی استفاده کنید.
•با کمی کمک از جانب خودتان برتوانایی های فرزندتان در انجام کارهایش تاکید کنید.
•تکالیف بسیار مشکل را به گام های ساده ای که می دانید فرزندتان می تواند از عهده ی آن ها برآید تقسیم کنید.
•هر گاه کودک مرحله ای را با موفقیت طی کند او را تشویق کنید و از او بخواهید بقیه تکلیف را کامل کند.
5- با تحسین کردن به فرزندتان انگیزه بدهید.
•بسیاری از بچه ها یی که انگیزه ای برای انجام تکالیف درسی ندارند، نسبت به توانایی هایشان در انجام اموری که به مدرسه مربوط می شود احساس ایمنی نمی کنند. لازم است که این بچه ها از جانب کسانی که برای عقایدشان بیشترین ارزش را قایلند، یعنی پدر و مادر، مورد حمایت و تشویق قرار بگیرند.
•رمز اینکه چگونه فرزندتان را با تحسین کردن برانگیزید این است که در این کار پیگیر باشید و بگذارید فرزندتان بداند که شما قدر سخت کوشی های او را در مدرسه می دانید.
•کلید انگیزه دادن به فرزندتان آن است که بداند شما به میزان زیادی به او و تلاشی که به عمل می آورد اهمیت می دهید. در آغوش گرفتن و یا دستی به شانه زدن پیام شما را تقویت می کند.
6- در صورت لزوم مشوق های اضافی بکار ببرید.
•به برخی از کودکان نمی توان تنها با به کاربردن کلمات تحسین انگیز، انگیزه داد. برای این کودکان باید از مشوق های اضافی استفاده کرد.
•به خاطر داشته باشید که ارایه ی مشوق فقط زمانی مناسب است که قبلا انگیزه های لازم برای انجام تکلیف درسی موثر واقع نشده باشد.
•مشوق نباید به بودجه و وقت شما فشار بیاورد. ولی باید چیزی باشد که برای فرزندتان با معنا تلقی شود.
•اجازه ندهید آن ها به زور از شما تشویق و امتیاز دریافت کنند. مشوق می تواند چیزهایی که آن ها دوست دارند یا کارت آفرین یا جایزه باشد. زمانی که فرزندتان در مورد تکلیف درسی احساس مسئولیت بیشتری می کند به تدریج مشوق ها را کاهش دهید تا به صورت شرطی تکلیف انجام ندهد و به جایی برسد که بدون مشوق ، مستقل و مسئولانه کارهایش را انجام دهد.
7- شما باید یاد بگیرید که ارتباطی قاطعانه برقرار سازید.
•صحبت کردن خصمانه فرزندتان را تحقیر می کند. این گونه صحبت ها اعتماد به نفس او را کم می کند و به جای کمک به حل مشکل به آن دامن می زند و بیزاری او را افزایش می دهد.
•وقتی سر فرزندتان داد و بیداد می کنید در واقع عصبانیت وعدم کارایی خود را به او منتقل می کنید نه قدرتتان را .
•در دام مشاجره با فرزندتان نیفتید.
•مشخص کنید که از فرزندتان چه می خواهید ، مثلا : " از تو می خواهم که تکلیف درسیت را انجام دهی" پس جرو بحث بی مورد پیش نیاورید.
این روش را حداکثر سه بار تکرار کنید و نه بیشتر و اگر فایده نداشت،
8- با عمل خود از گفتارتان پشتیبانی کنید.
اینکه تاکتیک فزند شما گریه کردن، داد و بیداد به راه انداختن ، دشمنی ورزیدن، بددهنی کردن یا بی خیال بودن یا ترکیبی از همه آن ها باشد، نباید شما از کوشش باز دارد.
9- اگر فزندتان نمی تواند تکالیف درسیش را انجام دهد، در صورت لزوم با آموزگارش تماس بگیرید.
•بگذارید فرزندتان بداند که خانه و مدرسه جبهه مشترکی را تشکیل داده اند تا او را در کسب موفقیت یاری دهند. توجه داشته باشید منظور از این جبهه مشترک جبهه علیه کودک نیست، بلکه برای یاری به کودک است. پس دقت کنید گفتگو با معلم به عکس هدف شما تبدیل نشود.
•بچه ها باید یاد بگیرند چه شما در منزل باشید چه نباشید، آن ها تکالیف شان را انجام دهند.
10- مهارت آن ها را در خواندن تقویت کنید.
بچه هایی که از مهارت های قوی درخواندن برخوردار باشند می توانند به راحتی در بسیاری از زمینه های درسی به موفقیت دست یابند. پس مهارت خواندن آن ها را با کتاب های غیر درسی و مناسب افزایش دهید.
فرزند شما هم صبح ها با ناراحتی و غرولند راهی مدرسه می شود چرا بعضی از بچه ها مرتباً از رفتن به مدرسه اظهار ناراحتی می کنند و از مدرسه خوششان نمی آید
تقریباً همه بچه ها گاهی موقع مدرسه رفتن غرغر می کنند و ترجیح می دهند در خانه بمانند ولی فقط پنج تا ۱۰ درصد از دانش آموزان آنقدر از مدرسه بدشان می آید که دلشان نمی خواهد هیچ وقت سر کلاس حاضر شوند.
اگر فرزند شما موقع رفتن به مدرسه افسرده و مضطرب به نظر می آید، مرتباً خودش را به مریضی می زند تا در خانه بماند، در مدرسه به هر بهانه ای از کلاس بیرون می آید و به حیاط یا دفتر می رود و علاقه ای به تعریف کردن اتفاقاتی که در مدرسه برایش افتاده است ندارد، باید بدانید که او حتماً از مشکل خاصی رنج می برد و شما باید به او کمک کنید تا از پس آن برآید. خوشبختانه این مشکلات به گونه ای است که به راحتی و با اندکی توجه و دقت از سوی والدین و معلم رفع می شود.
● چند مشکل عمده
▪ اضطراب
استرس و ترس های گوناگون موجب می شود بچه ها از حضور در مدرسه لذت نبرند. مهم ترین این ترس ها، اضطراب ناشی از جدا شدن از خانواده است. متأسفانه بعضی از والدین به طور ناخواسته به این اضطراب دامن می زنند. حتی نحوه خداحافظی کردن هر روز صبح شما با فرزندتان می تواند در این زمینه تأثیرگذار باشد. اگر هر روز صبح با یک لبخند و لحنی قاطع به فرزندتان بگویید: «مدرسه خوش بگذره، ساعت ۱۲ می آم دنبالت.» به آنها اعتماد به نفس و انگیزه می دهید ولی اگر موقع خداحافظی بگویید: «اصلاً لازم نیست نگران باشی، هر وقت به من احتیاج پیدا کنی ظرف ۱۰ دقیقه خودمو می رسونم مدرسه.» انگار به طور غیرمستقیم می خواهید بگویید ممکن است اتفاق بدی در مدرسه برایش بیفتد و او را بی جهت نگران می کنید. زمانی که بچه ها به مدرسه می روند، والدین باید به آنها کمک کنند تا استقلال شخصیتی پیدا کنند و بتوانند خود را با شرایط مدرسه و چند ساعت دوری از خانواده تطبیق دهند.
اگر فرزندتان از امتحان دادن یا صحبت کردن در کلاس می ترسد، می توانید در خانه با انجام بازی های نمایشی این مهارت ها را در او تقویت کنید یا اگر برای انجام تکالیف مدرسه دچار استرس شده کمکش کنید تا با یک برنامه زمانی مناسب، از عهده انجام آنها برآید. به فرزندتان یاد بدهید به جای گفتن جمله «می دونم این امتحان رو هم خراب می کنم.» مرتباً به خودش بگوید: «می دونم که از پسش برمی آم.»
▪ تنهایی
بعضی از دانش آموزان از مدرسه بدشان می آید چون هیچ دوستی ندارند. اگر فرزندتان همیشه تنهاست، از شرکت در فعالیت های جمعی یا رفتن به اردو لذت نمی برد یا مرتباً وسایل باارزشش را به هم کلاسی هایش هدیه می دهد تا آنها دوستش داشته باشند، باید بدانید که او از تنهایی رنج می برد. شما باید به فرزندتان مهارت های اجتماعی را بیاموزید، مثلاً این که موقع حرف زدن به چشم های طرف مقابل نگاه کند یا با صدای بلند و واضح صحبت کند. به آنها یاد بدهید که چطور سر صحبت را با بقیه بچه ها باز کنند. مثلاً بگویند «سلام، اسم من علی است، اسم تو چیه دوست داری با هم توپ بازی کنیم »
اگر فرزندتان در زمینه ای خاص، مثلاً کامپیوتر مهارت دارد، از معلمش بخواهید این مسئله را سر کلاس مطرح کند و از بقیه بچه ها بخواهد که مثلاً برای یک پروژه درسی از او در آن زمینه کمک بگیرند. بدین ترتیب هم احساس عزت نفس در او بالا خواهد رفت و هم دوستان زیادی پیدا خواهد کرد.
▪ خشونت
یکی از مواردی که موجب ترس و واهمه بچه ها از مدرسه می شود این است که بعضی از بچه های بزرگتر آنها را در مدرسه اذیت می کنند. بهترین راه این است که از آنان بخواهید ماجرا را برای معلمشان تعریف کنند. اگر خودتان قصد مداخله دارید بهتر است با مدیر مدرسه صحبت کنید نه با والدین دانش آموزی که فرزندتان را اذیت می کند زیرا در آن صورت فرزندتان شرمنده و خجالت زده می شود و این ممکن است حتی مشکل را تشدید هم بکند.
▪ مشکلات یادگیری
وقتی بچه ها احساس می کنند با وجود تلاش زیاد باز هم از بقیه کلاس عقب هستند دلسرد و ناامید می شوند. بسیاری از مشکلات کودکان در یادگیری به ضعف آنها در بینایی یا شنوایی مربوط است. والدین باید نشانه های این دو ضعف جسمانی را به خوبی بشناسند و هرگاه آنها را در فرزندشان دیدند، به پزشک مراجعه کنند.
بعضی از بچه ها در زمینه یادگیری دروس ناتوانی هایی دارند. آنها خیلی زود ناامید می شوند، نمی توانند تکالیف شان را کامل انجام دهند و اصلاً به حرف های معلم توجه نمی کنند. آنها گاهی موارد بسیار ساده مانند شماره تلفن خانه، الفبا یا جزئیات داستانی که به تازگی شنیده اند را به خاطر نمی آورند.
اگر احساس می کنید فرزندتان در یادگیری مشکل دارد با معلمش و یک پزشک مشورت کنید و از آنها بخواهید توانایی های ذهنی فرزندتان را نسبت به سایر همسالانش بسنجند.
▪ نارضایتی از معلم
اگر فرزندتان به طور مرتب از معلمش به شما شکایت می کند و می گوید که او رفتاری ناعادلانه دارد یا بداخلاق است، بهترین راه این است که یک روز با فرزندتان به مدرسه بروید و در دفتر مدرسه با معلم ملاقات کنید. اجازه بدهید فرزندتان و معلمش چند دقیقه با هم صحبت کنند تا روابطشان نسبت به گذشته کم کم بهتر شود. اگر مشکل بدین صورت حل نشد و احساس کردید فرزندتان کلاً نمی تواند با شیوه تدریس معلمش کنار بیاید، از مدیر بخواهید او را به کلاس دیگری بفرستد.
به یاد داشته باشید که بچه ها خیلی خوب بلدند والدینشان را علیه معلم به بازی بگیرند! پس هر داستان وحشتناکی که راجع به مدرسه و معلمشان می گویند را سریع باور نکنید. بهتر است برای فهمیدن کامل حقیقت با معلم، مدیر یا مشاور مدرسه صحبت کنید. اگر بتوانید بفهمید که چرا فرزندتان از مدرسه رفتن بدش می آید، معمولاً می توانید به آسانی راه حل مناسبی برایش پیدا کنید.
ضمن تبريك به دانش آموزان موفق در آزمون مدارس نمونه دولتي و اولياء محترمشان اسامي پذيرفته شدگان به شرح ذيل مي باشد:
(ادامه اسامي قبولي مدارس شاهد)
فاطمه كاوه
دايانا عندليبي
فاطمه هوشمند
با سلام خدمت تمامی همراهان عزیز
در این پست با مجموعه ای متشکل شده 915 تصویر با فرمت png و با کیفیت خوب در خدمت شما هستم . تصاویر این مجموعه را به راحتی می توانید در محتوا سازی و تهیه تکالیف مختلفی که طراحی می کنید به کار ببرید.
*منبع سایت بابا آب داد
شب های قدر.شاعر:مهری طهماسبی دهکردی
شبهای قدر رمضان
شب های توبه و دعا
یک شبش از هزارتا شب
بالاتره آی بچه ها
دعا کنید با دل پاک
خدا اجابت می کنه
پاداش خوبی می گیره
هرکی عبادت می کنه
پاداش آدم های خوب
بهشت و رحمت خداس
خدایی که مهربونه
دوست تمام بچه هاس
کلاس اولی ها چه چیزی یاد می گیرند ؟
اصول پایه
کلاس اول نقطه شروع مهمی برای بچه های کوچک است تا با اتکا به آن خود را عضوی از مدرسه " بزرگ " احساس کنند. خیلی از کارها برای آنها تازگی دارد، مثلاً شاید برای اولین بار در بوفه مدرسه غذا بخورند و برای اولین بار بدون نظارت مستقیم بزرگترها، در هوای آزاد بازی کنند. این تجربیات به کلاس اولی ها کمک می کند تا بیشتر حس استقلال کنند. کلاس اولی ها باید از مهارتهای اجتماعی ای که در پیش دبستان و آمادگی کسب کرده اند، به نحو کامل تری استفاده کنند. اما جادوی واقعی کلاس اول هنگامی رخ می دهد که بچه ها توانایی فهمیدن معنای واقعی حروف و اعداد را پیدا می کنند. وقتی که آماده می شوند و می توانند کليد این رمز را پیدا کنند و کلمات را بخوانند.
زبان و خواندن و نوشتن
معمولا کلاس اول را، پایه ای می دانند که در آن بچه ها خواندن را می آموزند. در پایان سال اول همه بچه ها نمی توانند به روانی بخوانند، اما اغلب آنها اولین قدم های استوار را به سوی روان خوانی برداشته اند. مجموعه مطالب خواندنی آنها شعرهای ساده، داستانهای الگودار و کتابهای غیر داستانی مبتدی را دربرمی گیرد. با اینکه کلاس اولی ها هنوز حس چندان رشد یافته ای از زمان ندارند، اما به داستانهای واقعی از زمانهای دور علاقه زیادی دارند، بنابراین کتابهای تاریخی ساده جزو خواندنی های محبوب آنهاست.
معلم اول ابتدایی باید در شنیدن صداهای حروف، نوشتن آنچه شنیده می شود و کشف زبان نوشتاری به بچه ها کمک کند. نوشتن نیز مانند خواندن، انواع گوناگونی در کلاس اول ابتدایی دارد. بچه ها تا فهم کامل زبان نوشتاری، املاهای مخصوص خود را " اختراع " می کنند. فعالیت های نوشتاری مثل نوشتن دفتر روزانه، داستاهای کوتاه خلاق یا ثبت کردن کارهای خودشان بسیار مفید است.
ریاضی
کلاس اولی ها شروع به جذب مفاهیم ریاضی انتزاعی تر می کنند. بچه ها با زمان، پول و معنی اعدادی آشنا می شوند که بزرگتر از آن چیزی هستند که می توانند بشمارند و چون هنوز بهترین راه یادگیری شان از طریق اشیای فیزیکی است، وجود وسایل کمک آموزشی مثل مکعب ها و میله ها در کلاس برایشان ضروری است.
آنها حل مسائل جمع و تفریق را شروع می کنند. یاد می گیرند دوتا دوتا، پنج تا پنج تا یا ده تا ده تا بشمرند، که بعدها در حل معادلات ریاضی به کارشان خواهد آمد، آنها را شکل های هندسی دو و سه بعدی هم آشنا می شوند.
علوم
معلمان، کلاس اولی ها را تشویق می کنند تا جواب سؤالهایشان درباره جهان طبیعی را خودشان پیدا کنند و یادبگیرند الگوهایی را در جهان بیابند. ممکن است با مفاهیمی هم روبرو شوند که آنها را وادار کند بیشتر از آنچه به طور مستقیم می فهمند، درک کنند مثلاً اینکه موجودات زنده از ذرات کوچکی تشکیل شده اند. اکتشافات معمولی علمی شامل آب و هوا، اعضای بدن انسان و شناسایی ویژگی های گیاهان و جانوران می شود. بچه ها علاوه براین می توانند با حرکت و نحوه هل دادن و کشیدن اشیاء هم آزمایش کنند.
مطالعات اجتماعی
مطالعات اجتماعی کلاس اولی ها در چارچوب دنیای خانواده، مدرسه و محله قرار دارد. کلاس اولی ها می توانند تفاوت بین رویدادهایی که در گذشته، حال و آینده رخ می دهند می فهمند هر چند که هنوز آمادگی ارتباط دادن معانی واقعی را به دوره های زمانی متفاوت را ندارند. رویدادهایی که 20 یا 1000 سال قبل رخ داده اند، برای کلاس اولی ها فقط " گذشته " هستند مگر اینکه به موضوعی مربوط شوند که بچه ها با آنها آشنا باشد، مثلاً اینکه بگویند : " آن زمانی که مادربزرگت بچه بود. "
از نظر اجتماعی، کلاس اولی ها مستقل تر هستند و بیشتر مسؤولیت کارهای خود را می پذیرند. بنابراین دانستن نحوه رعایت مقررات و مراقبت از خود برایشان مهم می شود. یک نکته مهم تر دیگر برای کلاس اولی ها داشتن توانایی پیدا کردن راه و چاه مدرسه ( مثلاً پیدا کردن کلاس، دستشویی و ... ) است.
بچه ها چه جوری یاد می گیرند؟
فهم جهان مجرد
کلاس اولی ها به آهستگی و با کلی بازگشت در مسیر راه، از جهان بازی به جهان نشانه ها و مفاهیم نقل مکان می کنند. معنی این حرف این نیست که بازی دیگر برایشان اهمیتی ندارد، بلکه این یعنی یادگیری کلاس اولی سازمان یافته تر و با جریانی معمولی تر می شود. اما هنوز جای زیادی برای اکتشافات شخصی بچه در این روال وجود دارد.
اولین گام ها
برای اینکه نحوه کار و رشد مغز شاگرد کلاس اولیتان را درک کنید، اولین قدم های یک کودک نوپا را به خاطر بیاورید. قبل از اولین گام های لرزان، بچه در خزیدن و چهار دست و پا رفتن استاد شده است. کلاس اولی ها هم همین قدم های اول را از اطلاعات آشنایی که داشتند به سوی جهان بزرگتر و انتزاعی برمی دارند. در این روزهای تازه به راه افتادن، کودک برای اینکه سریعتر به جایی برسد، دوباره به روش چهار دست و پا رفتن بر می گردد. به همین نحو کلاس اولی هم هنوز با گرفتن اطلاعات از طریق اکتشاف و بازی کردن، راحت تر است. مغز او در حال شروع به گرفتن چند مفهوم در یک زمان و سپس برقراری ارتباط بین آنهاست.
یادگیری از اشتباهات
کلاس اولی با انجام دادن و اشتباه کردن، یاد می گیرد. ممکن است این اشتباهات ناامید کننده باشند، برای همین بچه ها به کسانی نیاز دارند که نکات مثبتی درباره نحوه یادگیری قوی آنها را به یادشان بیاورد. تا امروز، اغلب رشد و یادگیری بچه ها بخشی از فرآیندی طبیعی بوده که در دنیاهای آسوده و راحت بازی و خانه صورت می گرفته اند. ممکن است آنها کلی زحمت کشیده باشند تا یاد بگیرند توپ را چطور شوت کنند اما هیچ کس به این کار آنها نمره نداده است یا به اینکه این کار چقدر زمان برده، توجه نکرده است.
در کلاس اول بچه ها شروع به کسب مهارت در حوزه هایی می کنند که کاملاً در آنها احساس راحتی نمی کنند و تازه به خاطر این کارها باید نمره هم بگیرند. از آنها خواسته می شود کارهای مشکلی انجام دهند وبرای اولین بار حس می کنند که در حال مبارزه هستند. این شرایط جدید گاهی بچه های با اعتماد به نفس را هم درباره توانایی های خود به شک می اندازد. در گذشته آنها در کار خود " استاد " بوده اند اما الان فشار یادگیری خواندن و درک مفاهیم سخت و پیچیده ریاضی و علوم را روی دوش خود احساس می کنند. بنابراین کلاس اولی ها باید در محیطی مملو از هیجان و تشویق قرار بگیرند و الگوهای مناسبی از نحوه یادگیری از اشتباهات را در دسترس داشته باشند.
به آسانی و بدون اضطراب مدتی از شما دور باشد. باکودکان دیگرگروه های کوچک تشکیل می دهد و مدّتها با آنها سرگرم می شود. لباسش را می تواند بپوشد و به تنهایی به دستشویی می رود و نظافت می کند .
مفاهیمی مثل بالا ،پایین ،عقب جلو و رنگ ها را به خوبی می داند . اسم و فامیل خود را می داند و می تواند تا 10 بشمارد. او آماده است که به کلاس اول برود و شما شادی ای دارید در عمق وجود تان ......
امّا این شادی با اضطرابی سخت همراه است .با اضطرابی که نمی توانید آن را نادیده بگیرید.از اطرافیان می شنوید که پایه ی اوّل ،پایه ی سختی است ...به دنبال بهترین مدرسه ،بهترین معلّم و بهترین ها برای فرزندتان هستید.
برای کم کردن این اضطراب و هم چنین برای آسان تر کردن و هموار کردن راهتان باید دست به کار شوید...همین الان آغاز کنید...کارهایتان را مرتّب کنید و بچّه ها را حاضر کنید....
توصیه هایی برای آماده سازی کودکان برای ورود به کلاس اوّل ،شاید بتواند چراغ راه پرفراز و نشیب تان باشد.
آماده سازی و پرورش کودکان برای ورود به کلاس اوّل :
پرورش مهارت های عمومی:
· از چند هفته قبل نسبت به مدرسه ی کودک اطمینان حاصل کنید . جابجایی کودک در روزهای اوّل مدرسه اصلاً کار جالبی نیست.
· سلام کردن و برقراری ارتباط با بزرگتر ها را به او بیاموزید.
· اجازه گرفتن و با نوبت صحبت کردن را در منزل تمرین کنید .
· به کودک این اطمینان را بدهید که اگر در مدرسه مشکلی داشت ، می تواند خیلی آسان آن مشکل را با معلّم یا مدیر مدرسه در میان بگذارد.
· به موقع حرف زدن به موقع سکوت کردن و به موقع اظهار وجود کردن را حتماً به او یاد بدهید.
· آداب دستشویی رفتن و رعایت بهداشت فردی را به طور کامل در او کنترل کنید.
· نحوه ی صحبت کردن او را مورد ارزشیابی قرار بدهید . بلند ، آرام ، مودب و دوستانه حرف زدن را با او تمرین کنید. در بازی های ساده گاهی معلّم شوید، گاهی یک دوست و گاهی خود دانش آموز.
· حتماً قبل از شروع مدرسه او را به مدرسه بیاورید . کلاس ها ،سرویس بهداشتی ،حیاط و دفتر را به او نشان دهید.
· پوشیدن و در آوردن لباس ها و کفش ها را بارها و بارها با او تمرین کنید.
· هنگامی که برای او وسیله ای می خرید ، حتماً او را همراه ببرید.(خرید وسایل را زیاد به تعویق نیندازید . این امر برای کودک پر از شادی و نشاط است. اجازه بدهید تا چند هفته مرتّب وسایلش را چک کند و با آنها ارتباط برقرار کند .)
· در خرید کیف مدرسه نهایت دقّت را به خرج بدهید. برای کودک کیفی بخرید که اندازه و جنس مناسبی داشته باشد . کیف بچّه ها ترجیحاً از نوع کوله پشتی باشد امّا دسته ای هم برای حمل آسان داشته باشد. کیف باید دارای چند جیب متعدد باشد تا طبقه بندی وسایل برای کودک میسّر باشد.
· نگهداری و حفظ وسایل را به او یاد بدهید . وسایلش را برایش معرّفی کنید و موارد استفاده و مکان آن را در کیف و یا جامدادی برایش توضیح دهید.
· دفتر هایش را جلو چشمش جلد کنید و اسم و فامیلش را روی همه ی وسایلش بچسبانید.چشم کودک را با مارک مداد رنگی و سایر وسایل آشنا کنید.
· استفاده از لیوان و دستمال و سایر وسایل مربوط به طرز خوردن تغذیه در مدرسه را در منزل تمرین کنید .
· پیاده و سوار شدن به سرویس و آداب استفاده از سرویس و نکات ایمنی را به آموزش دهید . سعی کنید با برنامه ریزی دقیق و مرتّب ، اضطراب ناشی از جاماندن از سرویس را به حداقل برسانید .
· در منزل به او مسئولیّت بدهید . این امر موجب پرورش حس دقّت ،اتکاء به نفس و مسئولیت پذیری در وی می شود.
پرورش مهارت های جسمانی:
· حتماً واکسن کودک را یکی دو ماه قبل از آغاز مدارس تزریق کنید.
· از لحاظ سلامت عمومی او را بررسی کنید . آزمایش انگل و سنجش سلامت عمومی زیر نظر متخصص تغذیه و ترمیم دندان ها ی پوسیده احتمال غیبت های مکرر در طول سال تحصیلی را به حداقل می رساند .
· موقعیت ها یی را پیش بیاورید که او بتواند ساعت ها در خارج از منزل بازی کند . این امر باعث می شود که آمادگی جسمانی او بالا برود .
· در برنامه تابستانی او حتماً کلاس سفال و نقّاشی را بگنجانید . این دو برنامه ماهیچه های ظریف انگشتان دست کودک را تقویت می کند .
· در بین بازی های کودک ، بازی هایی نظیر پرتاب توپ در حلقه ، بازی با خمیر ، بازی های فکر ی، حل کردن ماز (مارپیچ) های ساده- موجود در انواع مجلات کودک – حتماً شاخص تر باشد.
· حتماً ساعاتی در منزل به کتاب خواندن ، تماشای تلویزیون و آرام و ساکت بودن گذرانده شود .
· نزدیک به شروع مدارس ، ساعت خواب او را به طور جدّی تنظیم کنید.
پرورش مهارت های تخصصی:
· اگر به نظر خودتان یا به عقیده ی مربیان پیش دبستانی ، کودک شما بیش فعّال ، کم توجّه یا کم تمرکز است رفع مشکل را هر چه زودتر آغاز کنید. اوّل مهر برای حل این گونه مسائل بسیار دیر است .
· یک دفتر خط دار در اختیار کودک قرار دهید و مفهوم ، اوّل و آخر خط، بالا و پایین دفتر و یک خط در میان را به او یاد بدهید.
· نحوه ی پاک کردن مطالب و نحوه ی تراشیدن مداد ها را به او آموزش بدهید.
· سعی کنید مشکلات تکلّمی کودک را رفع کنید . در منزل گاهی به زبان نوشتاری با او حرف بزنید . موقع خواندن کتاب ،عیناً متن کتاب را برای او بخوانید و از قصّه گویی به زبان عامیانه بپرهیزید.
· طرز گرفتن مداد و نشستن را به او آموزش دهید.
· در منزل با اوپر کردن نقطه چین و خط چین وکار کنید .
· تشخیص سمت چپ و سمت راست را به او یاد بدهید .
· دسته بندی و طبقه بندی چیزها را بر اساس ویژگی های مشترک به او بیاموزید . (انواع لوبیا- اسباب بازی ها – کفش ها – لباس ها )
· مکان مناسب را برای انجام تکالیف تعینین کنید . آن مکان باید عاری از هر گونه عامل مخل و محرّک باشد.
· شعر خوانی و آموزش قرآن دایره ی فهم زبان کودک را بالا می برد .
· به او این اعتماد به نفس را بدهید که در کارهایش از دیگران تقلید نکند . امّا در صورت تقلید او را سرزنش نکنید . چون در این مقطع سنّی تقلید یکی از ابزارهای آموزش است .
مطالبی که والدین باید بدانند:
# اواسط سال تحصیلی تصمیم به تعویض مدرسه ی یا کلاس کودک نگیرید.
# قداست معلّم را حفظ کنید . اگر با برخی از روش های معلم موافق نیستید، آن را با خود معلم و یا با شورای مدرسه مطرح کنید .
# ارتباط خود را با مدرسه حفظ کنید . به این ترتیب هر کدام می دانید که اوضاع در مدرسه یا منزل چگونه پیش می رود .
#هرگز کودکتان را با کسی _حتّی با خواهر و برادرش _ مقایسه نکنید . هر کودک مجموعه ای از ویژگی های منحصر به فرد است که شما نمی توانید آن ها را عوض کنید .
# محیط خانه را گرم و صمیمی کنید . به خاطر رشد و تعالی کودکتان از بحث های بیهوده در منزل بپرهیزید.
آمار
وب سایت: